สินเชื่อเพื่อการพาณิชย์

     พื้นฐานของความสัมพันธ์ทางการเงินระหว่างองค์กรและองค์กรที่เป็นเครื่องหมายการค้าและรูปแบบในเชิงพาณิชย์ของเครดิตบางครั้งก็เป็นผลกำไรมากขึ้นเพื่อดึงดูดสินเชื่อธุรกิจมากกว่าการเบิกเงินจากผลประกอบการของตัวเองโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับธุรกิจขนาดเล็กที่มีระดับต่ำการจ่ายเงินในรูปแบบของการทำธุรกิจที่เหมาะสมที่สุดมากมักจะเกิดความสับสนทั้งสองแนวคิด: การค้าและการพาณิชย์เครดิตแต่ความแตกต่างระหว่างพวกเขาที่มีอยู่

Commodity เครดิต
      อ้างอิงจากบทความ 822 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งรูปแบบของการให้กู้ยืมนี้เป็นภาระผูกพันหนี้ในสถานการณ์ของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งสำหรับรายการอื่น ๆ ที่กำหนดโดยลักษณะทั่วไปฝั่งตรงข้ามมีการประกันเพื่อส่งคืนสินค้าที่กำหนดเส้นตายการตกลงกันก่อนหน้านี้ของชนิดเดียวกันและในจำนวนที่เท่ากันสัญญาดังกล่าวได้รับการชดเชยซึ่งหมายถึงความสามารถในการตั้งค่าที่น่าสนใจสำหรับการใช้งานของผลิตภัณฑ์แบบฟอร์มที่สนใจสามารถ arbitrary: ทั้งทางการเงินและเป็นธรรมชาติข้อตกลงสินเชื่อนี้เป็นที่ยอมรับสำหรับสถานการณ์ที่ บริษัท โดยเฉพาะอย่างยิ่งในความต้องการของวัตถุดิบหรือวัสดุที่ผลิตและจึงจะนำพวกเขา


เครดิตเชิงพาณิชย์
      รูปแบบในเชิงพาณิชย์ของสินเชื่อเป็นไปได้ของการเลื่อนการชำระเงินค่าสินค้าหรือการดำเนินงานและการให้บริการแนวคิดนี้ยังรวมถึงความหลากหลายของความก้าวหน้าทางชำระเงินล่วงหน้าสำหรับสินค้าที่ทำงานและบริการและให้ความสนใจในการใช้เงินที่ยืมมาสัญญาเงินกู้เพื่อการพาณิชย์เป็นหน่วยงานตามมาตรา 823 แห่งประมวลกฎหมายแพ่ง

      ถ้าเราเปรียบเทียบสินเชื่อเพื่อการพาณิชย์และธนาคารข้อดีของการเป็นครั้งแรกที่นั่นการทำธุรกรรมนี้จะทำให้ผลประโยชน์ให้กับทั้งสองฝ่ายขายโดยการขยายฐานลูกค้าของการบริโภคสินค้าและผู้ซื้อจะใช้เวลาในสินค้าที่ต้องการเงินสดที่เขามีในเวลาเดียวกันผลประกอบการของทั้งสอง บริษัท เพิ่มขึ้นอะไรคือเป้าหมายสูงสุดของโปรแกรมการให้กู้ยืมเงินดังกล่าว

      แต่สินเชื่อเพื่อการพาณิชย์และมีการลบประการแรกก็คือในระยะสั้นประการที่สองในจำนวนที่ จำกัด ของสินค้าคงคลังผู้ขายและจากลูกค้า - ความน่าเชื่อถือของดังนั้นเพื่อเพิ่มกำลังการผลิตของ บริษัท ฯ ได้ลงนามในการไหลเวียนของค่าเงินให้กู้ยืมและการตรวจสอบประการที่สามในการไหลเวียนของสินค้าโภคภัณฑ์เงินนี้มีความเสี่ยงสำหรับทั้งสองฝ่ายเนื่องจากสถานการณ์ที่แตกต่างกันอาจได้รับเป็นผู้ขายผู้ซื้ออาจจะกลายเป็นบุคคลล้มละลายและชำระหนี้จะเป็นปัญหาสำหรับเขามีความเสี่ยงและผู้ซื้อที่มีการส่งมอบล่าช้าของสินค้าจากผู้ขายในการเปลี่ยนแปลงราคาของสินค้าที่อาจจะมีการจัดการไม่ได้ประโยชน์คือที่น่าสนใจ

     สำหรับแต่ละสัญญาจะถูกกำหนดเป็นรายบุคคลบางครั้งมันอาจจะไม่ถูกเรียกเก็บเลยเพราะสัญญาที่เกี่ยวข้องกับการโอนเงินหรือสิ่งของนอกจากนี้ในบางกรณีอัตราดอกเบี้ยที่สามารถใช้เป็นโทษสำหรับความล้มเหลวที่จะปฏิบัติตามภาระผูกพันตามสัญญา

     สามารถสรุปได้ว่าสินเชื่อในเชิงพาณิชย์และสินเชื่อการค้าจะทำในเงื่อนไขที่แตกต่างกันและควรจะให้ความใส่ใจกับภาษาเนื่องจากการโอนสัญญาหนึ่งไปยังอีกที่ได้ผลในการปรับและบทลงโทษสำหรับการชำระเงินที่ไม่ใช่ภาษี
                                                                                             ที่มา... http://tipings.com/th/pages/13261



                                                                               
สินเชื่อเพื่อการพาณิชย์
     เป็นการให้กู้ยืมเงินแก่ลูกค้าผู้ประกอบธุรกิจการค้าทั่วไป  เพื่อนำไปลงทุนในกิจการหรือในสินทรัพย์ถาวรเช่น ที่ดิน สิ่งปลูกสร้าง เครื่องจักร เป็นต้น  โดยมีกำหนดระยะเวลาชำระคืนที่แน่นอน

ลักษณะของธุรกิจ
            - การพาณิชย์เป็นธุรกิจที่อยู่ในภาคเศรษฐกิจทั่วไป เป็นการซื้อสินค้าแล้วขายให้กับประชาชนหรือร้านค้าทั่วไป โดยมีทั้งการขายปลีกและขายส่ง ซึ่งรวมทั้งการนำเข้า (IMPORT) สินค้าจากต่างประเทศมาขายภายในประเทศ ลักษณะของการพาณิชย์ เป็นการซื้อมาขายไป  โดยไม่มีการผลิตหรือนำชิ้นส่วนมาประกอบ ซึ่งอาจจะเข้าข่ายเป็นอุตสาหกรรมการผลิตได้ ฉะนั้น เจ้าหน้าที่สินเชื่อจำเป็นที่จะต้องแยกประเภทธุรกิจให้ชัดเจน หากการนำชิ้นส่วนมาประกอบแล้วขาย อาจจะใช้แรงงาน  โดยไม่มีเครื่องจักรเข้ามาเกี่ยวข้อง จะเข้าลักษณะประกอบธุรกิจอุตสาหกรรมการผลิต อันเป็นธุรกิจในภาคเศรษฐกิจสำคัญ  ดังนั้น  การพาณิชย์จะต้องเป็นการนำสินค้าสำเร็จรูปเข้ามาขาย ในการซื้อ-ขาย ผู้ประกอบการอาจจะได้รับการแต่งตั้งให้เป็นตัวแทนทางการค้า เช่น DEALER ของบริษัทค้ารถยนต์
         
ขั้นตอนการลงทุน
            - ผู้ประกอบการจะคัดเลือกสินค้าที่จะนำมาขาย โดยพิจารณาถึงความต้องการของตลาดและผู้บริโภค หรืออาจทำการตกลงกับโรงงานผู้ผลิต เพื่อเป็นตัวแทนจำหน่าย ทั้งนี้ อาจลงทุนจัดตั้งสำนักงาน โชว์รูม (SHOW ROOM) ร้านค้า ซึ่งมักจะเลือกสถานที่ตั้งทำการค้า  ในแหล่งการค้าใหญ่ได้แก่ การค้าส่ง อาจจะต้องอยู่ในแหล่งค้าส่ง เช่น ตลาดสำเพ็ง หรือ การค้าปลีก ก็อาจจะตั้งอยู่ในศูนย์การค้าใหญ่ ๆ อาคารพาณิชย์ที่อยู่ในทำเลที่เหมาะสม














หลักเกณฑ์การพิจารณา
            - เจ้าหน้าที่สินเชื่อ จะต้องพิจารณาว่า สินค้าที่ขาย ต้องมีสินค้าที่สนองตอบความต้องการของตลาดได้มากพอ  ทำเลที่ตั้งของร้านค้า อยู่ในจุดที่ทำการค้าได้ดี  ความชำนาญของผู้ประกอบการที่มีต่อสินค้าประเภทนั้น ๆ  หากเป็นการค้าส่ง ผู้ประกอบการควรจะประกอบธุรกิจมานานพอสมควร และมีลูกค้าประจำ ซึ่งเป็นผู้ค้าปลีกที่เชื่อถือได้ ควรพิจารณาถึง ยอดซื้อและยอดขายในแต่ละเดือน สต๊อคสินค้า ลักษณะการขายด้วยเงินสดหรือเงินเชื่อ

ประเภทของวงเงินสินเชื่อ
            - ลักษณะของธุรกิจประเภทนี้ เป็นการซื้อมา-ขายไป ฉะนั้น สินเชื่อส่วนใหญ่ จะเป็นสินเชื่อที่ให้ได้ระยะสั้น  เป็นเงินทุนหมุนเวียนในธุรกิจ โดยพิจารณาถึงความต้องการเงินทุนหมุนเวียนของกิจการ  โดยพิจารณายอดขายในแต่ละเดือน เทอมการชำระเงินค่าสินค้า ระยะเวลาในการสต๊อคสินค้า และระยะเวลาที่ให้แก่ลูกค้า ในบางกรณี ซึ่งจะต้องลงทุนในอาคารสถานที่ทำการค้า ก็จะให้เป็นเงินกู้ระยะเวลา ฉะนั้น อาจจะกล่าวถึงประเภทของสินเชื่อได้ ดังนี้
            -เงินกู้  ให้ใช้เพื่อวัตถุประสงค์ในการลงทุนในทรัพย์สินถาวร เช่น อาคาร ร้านค้า
            -O/D  ให้ใช้เพื่อเป็นเงินทุนหมุนเวียนในธุรกิจ
            - P/N  ให้ใช้ในกรณีที่เงินทุนหมุนเวียนมียอดสูงเกินกว่า วงเงิน O/D ที่ธนาคารแห่งประเทศไทย กำหนด หรือ เป็นการให้ชั่วคราว ในกรณีที่มีการซื้อสินค้าจำนวนมากตามฤดูกาล
            - DL/C  ให้ใช้เพื่อสั่งซื้อสินค้าภายในประเทศ
            - L/G   ให้ใช้ค้ำประกันในการสั่งซื้อสินค้า
            - L/C & T/R ให้ใช้เพื่อสั่งซื้อ (นำเข้า) สินค้าจากต่างประเทศ
            - CBD  ให้ใช้เพื่อรับซื้อลดเช็คทางการค้า  ในกรณีที่ผู้ประกอบการได้ขายสินค้าในรูปของสินเชื่อนั้นหลักประกัน
            -ได้แก่ ที่ดิน, อาคาร, เงินฝาก ฯลฯ

                                                                    ที่มา... http://www.decha.com/main/showTopic.php?id=7828